Ik heb iets met nachten.

Net als de vorige keer voel ik me ook nu door slapeloosheid overmand, en net als toen tracht ik door het online plaatsen van enkele woorden de slaap dichterbij te lokken. En waar kan ik het beter over hebben dan de voorbije vakantie, die nogal dubbel verlopen is. Langs de ene kant was het zoals altijd zeer aangenaam bij mijn vriendin te zijn (enkele puberbuien van haar kant liefdevol met de mantel bedekkend), maar langs de andere kant lag ik ook een tijdje goed ziek te wezen. In de eerste week was enkel een zware verkoudheid mijn deel, maar meteen na nieuwjaar begon koning griep zijn kop op te steken, en daar lag ik, basta. Maar ik lag er gelukkig niet alleen :)

We zouden ons dringend een keer moeten afvragen of het allemaal wel zin heeft. Of het najagen van de laatste nieuwe koopjes zin heeft. Of je elke dag scheren zin heeft. Of jezelf plamuren ter meerdere eer en glorie van de kritische buitenwereld wel zin heeft. Of de laatste nieuwe CD van U2, de mooiste lichtjes langs de Seine, de woorden die ik nu typ. Of ze allemaal wel zin hebben. Want als puntje bij paaltje komt, is "zin hebben in iets" een luxeproduct, dat niet weggelegd is voor mensen die ziek zijn. Zij willen maar één ding: genezen, en liefst rap ook. Ik ken niemand die er een masochistisch genoegen in schept om bibberend of nat van het zweet zijn dagen door te brengen, in bed of daarbuiten. Ook de slachtoffers van de ondertussen maar al te welbekende tsoenami kunnen ervan meespreken, maar bij hen is het nog heel wat erger.

Wat zitten we eigenlijk te zeuren? Wij genezen. Zij zijn voor de rest van hun leven familieleden kwijt. Of hun eigen leven. De rest van je eigen leven je leven kwijt zijn. Volgens mij heb je het dan niet echt getroffen. En binnen een maand of twee zijn we het allemaal weer vergeten. Ik geef het je op een blaadje, lezer. En we schamen ons er niet eens over. Net zomin als we ons schamen over Darfur en Congo, maar ook over die verkeersagressie van morgen. We zijn allemaal in hetzelfde bedje ziek. Jammer dat we elkaar niet gezonder maken.

Slaapwel, mensen, slaap zacht, en tot de volgende.