berceuse

jij bent mijn eigen wondertje
een heel klein lief biezondertje
twee blauwe ogen en een neus:
heeft iemand dat al ooit gedaan?

We slapen met jou tussen ons
ademen jou samen als een spons:
die geuren gaan niet meer teloor,
jouw teentjes zijn mij niet ontgaan.

Ik klink welhaast incestueus
als ik nog verder amoureus
jouw lof maar verder blijf bezingen
zoals de meest voldane vader doet...

Je moet me maar vergeven, zoon
dat ik altijd opnieuw aantoon
dat moeder en ik samengingen
in het toen nog witte beddegoed.


(n.a.v. de geboorte van Sam. Aan de gelukkige ouders: proficiat!)

Maximiliaan Derawijde, 04/06/2005