ik had gewild...

Al treinende stoot een mens soms op gezichten, die heel droevig, heel blij, heel sprekend kunnen kijken. Af en toe denk ik er een vers bij. Dit vers past bij iemand die eindeloos door het raam staarde, zonder zelfs maar op te kijken. De blik sprak boekdelen in het gespiegel van de ruit. Of ik fantaseer teveel, dat kan ook best.

Ik had gewild
dat je van me had
gehouden.

Dan had ik me nu
niet verplicht gevoeld
bij iemand anders
te zijn.

29/01/05

Talent

Liedtekst, geschreven ten bate van de nekkanachtwedstrijd, waarbij drie geselecteerde teksten door Vlaamse artiesten zullen worden uitgevoerd in een eigen versie. Ik kon het natuurlijk niet laten om ook een poging te wagen.

Je werd geboren met het talent om te schrijven
de woorden vloeiden als zoete honing uit je hand,
Je deed het om de lege, lange dagen te verdrijven,
als de sneeuw zich spreidde over het hele land

Je woorden werden opgepikt door rijke heren,
die op zoek waren naar nieuw en jong talent.
Je moeder vond het niets, die kapitaalmeneren,
maar je dreef je zin door, door hoogmoed overmand.

Je werd verwend, volgepropt met exquis eten,
de dure restaurants waren je gauw gewend.
Je hoefde niets meer te doen, niets meer te weten,
Met je gedichtenbundel was het goed leven in Gent.

Na enkele maanden van zulk een luilekkerleven,
vonden de grote bazen het wel goed geweest.
Maanden je aan nog meer te produceren,
maar de stilte die je nodig had was er niet meer,

Je had de kracht niet om je te verweren
en de teksten die je schreef hadden geen ziel meer.
Hoewel een writers' block je vroeger nooit kon deren,
vond je je inspiratie ook na lang wachten niet weer.

Je werd dus zonder boe of ba achtergelaten,
en je moeder was ondertussen ook al dood,
Daar zat je dan, alleen en in diepe nood
zonder woorden om de leegte te verlaten.

Je bent dan in je ouderlijk huis gevonden,
doodgevroren na de strengste winter ooit,
Trots op jezelf, had je niet voor eten geschooid,
en de eer verder aan jezelf gelaten.

Ik heb iets met nachten.

Net als de vorige keer voel ik me ook nu door slapeloosheid overmand, en net als toen tracht ik door het online plaatsen van enkele woorden de slaap dichterbij te lokken. En waar kan ik het beter over hebben dan de voorbije vakantie, die nogal dubbel verlopen is. Langs de ene kant was het zoals altijd zeer aangenaam bij mijn vriendin te zijn (enkele puberbuien van haar kant liefdevol met de mantel bedekkend), maar langs de andere kant lag ik ook een tijdje goed ziek te wezen. In de eerste week was enkel een zware verkoudheid mijn deel, maar meteen na nieuwjaar begon koning griep zijn kop op te steken, en daar lag ik, basta. Maar ik lag er gelukkig niet alleen :)

We zouden ons dringend een keer moeten afvragen of het allemaal wel zin heeft. Of het najagen van de laatste nieuwe koopjes zin heeft. Of je elke dag scheren zin heeft. Of jezelf plamuren ter meerdere eer en glorie van de kritische buitenwereld wel zin heeft. Of de laatste nieuwe CD van U2, de mooiste lichtjes langs de Seine, de woorden die ik nu typ. Of ze allemaal wel zin hebben. Want als puntje bij paaltje komt, is "zin hebben in iets" een luxeproduct, dat niet weggelegd is voor mensen die ziek zijn. Zij willen maar één ding: genezen, en liefst rap ook. Ik ken niemand die er een masochistisch genoegen in schept om bibberend of nat van het zweet zijn dagen door te brengen, in bed of daarbuiten. Ook de slachtoffers van de ondertussen maar al te welbekende tsoenami kunnen ervan meespreken, maar bij hen is het nog heel wat erger.

Wat zitten we eigenlijk te zeuren? Wij genezen. Zij zijn voor de rest van hun leven familieleden kwijt. Of hun eigen leven. De rest van je eigen leven je leven kwijt zijn. Volgens mij heb je het dan niet echt getroffen. En binnen een maand of twee zijn we het allemaal weer vergeten. Ik geef het je op een blaadje, lezer. En we schamen ons er niet eens over. Net zomin als we ons schamen over Darfur en Congo, maar ook over die verkeersagressie van morgen. We zijn allemaal in hetzelfde bedje ziek. Jammer dat we elkaar niet gezonder maken.

Slaapwel, mensen, slaap zacht, en tot de volgende.